1. Elska - meg sjølv og andre

Dette er punkt 1 frå bloggen "Mi Tid"


I 1976 skreiv Wayne Dyer boka ”Elsk deg selv”. Eg kasta meg over den norske utgåva i 1981. Eg, som var oppseda i Vestlandske indremisjonskrinsar, visste ikkje at slikt var lov. Bibelen sa jo i Matteus 22,37 at me skulle ”elska Herren din Gud av alt ditt hjarte og av all di sjel og av all din hu”. Etter så mykje gudeelsking, kunne det jo ikkje vera mykje at til sjølvelsking.

Så kom puberteten. Han kom tidleg hos meg. Det låg til familien. Jentene stod fram frå å ha vore ordinære leikevener, til å bli spennande å hoppa i høyet med. Eg trudde drifter var kjærleik, og skjøna etter kvart at det gjekk an å elska andre enn berre Gud. Men det var synd, det visste eg. Eg likte ikkje meg sjølv, var usikker og når eg såg meg i spegelen om morgonen, kunne det vera nok til å øydeleggja resten av dagen.

Det kom seg etterkvart som den nye hormonbalansen vart etablert innanfor skjorta, eller skal eg seia buksa. Eg fekk etterkvart ein viss sympati for og tru på eigen person, heilt til eg på gymanset vart kjend med  Aksel Sandemose og boka hans: En flyktning krysser sitt spor. Lektor Bakke terpa omatt og omatt på dei sidene i boka der Janteloven var presentert. Særleg punkta

1.    1. Du skal ikke tro du er noe,

7.    7. Du skal ikke tro du duger til noe,

9.    9. Du skal ikke tro at noen bryr seg om deg,

Dette vart destruktiv lesing for meg. Den snev av skjør sjølvkjensle som eg på kort tid hadde bygd meg, men som ennå ikkje hadde slått djupe nok røter, vart nesten luka vekk.

Jentene redda meg. Særleg ho som ville ha meg, og som syns eg ”var” noko slik eg var. Ho som sa ho elska meg.

Mange år gjekk frå då og til Dyer kom med boka si. Bryt deg laus frå fortida, skreiv han. Og eg fekk  medhald i det eg trudde:

Ein kan gi meir til andre om ein er trygg på seg sjølv. Likar og elskar seg sjølv.

Når eg så etterkvart tenkte grundigare gjennom kva Matteus sa i 22.39: ”Du skal elska din neste som deg sjølv”, skjøna eg at det heilt sidan den fyrste morgonen, iallfall sidan 200-talet, har vore legitimt å elska seg sjølv.

Så eg storkosar meg nå. Har liksom funne ut av det. Denne tilsynelatande dualistiske måten å leva på: Elska meg sjølv og elska andre, gir meg ”det gode liv”. Dette vil eg bruka av tida mi på.