Hagestell

Plenen vår veks. Med  30+ og dagleg, manuell vatning, er det ein naturleg prosess. Slik er det heime og i vekstsesongen. Der er vatninga rett nok naturleg, og utfordringa er å komma seg ut mellom bøyene og få start på plenklypparen.

Her er det annleis. Gartnargjengen kjem. Det er to menn og to kvinner med plenklyppar, kantklyppar, hekksaks og rive. Og så er det ein sjef. Dei kjem helst  det eg vil kalla, tidleg på dagen. Eg vakna av motorstøy utanfor soveromsvindauget idag. Skulle tru dei ønskjer å vekka meg, nett som naboen heime. Han klypper alltid sin plen mens eg skal sova middag.
Dei gjer skikkeleg arbeid, og brukar heise med tid. Fleire innlagde pausar, der dei set seg i skyggen ved palmehekken langs det eine gjerdet. Då pratar dei med eit syngande, smilande språk som har mange vokallydar. Eg høyrer ingen skarring av vestlandske konsonantar i dette tungemålet. Ikkje som hos naboen heime. Han tek og altfor mange pausar under si klypping, og alt for mykje tatling med kona, før jobben er gjort. Hos meg er det slik at kona held seg innandørs til plenen er ferdigtrimma. Idag gjer eg og det.

Så set eg meg på terrassen med ein kaffikopp. Ei av kvinnegartnarane kjem til meg med ein bananklase ho har kappa i ein annan sin hage. "Bananas?", spør ho meg. Eg vrir litt på meg, og tenkjer at no kjem eg til å bli lurt. Her er ei som driv og gjer buissnes på si. Har vore på bananslang hos naboen. Men la gå. Ho treng sikkert meir bath enn eg har bruk for. "How much?", spør eg. "For free", seier ho, og eg skammar meg. Det er ikkje slik i mitt hovud at nokon berre gjer ting for å vera snill mot meg. Har aldri opplevd at dei gjer det slik heime. Der må eg betala 100-vis av bath for ein kilo bananer.

I kveld er det fullmåne. Har høyrd om fullmånefestane i Thailand. Men det er årlege festar som sist gjekk av stabelen i november i fjor år 2552. Til november 2553 har eg ikkje tenkt å venta for å få meg ein fullmånefest.
Eg lagar min eigen fest i kveld. Været skal halda seg, ser eg.