Tøffe tider.

Skyene er vekke. Vind og sol har hatt dugnad på den saka. Men vinden kan godt løya nå, når jobben er gjort. Me høyrer meldingar om at snøplogane køyrer i eitt på flyplassen på Tenerife. Det syns me er rart her me sit innsmurd i solkrem på Gran Kanari. Men wifi ligg nede og tv er ute, så noko unormalt er det.
Idag gjekk turen til Arguinneguin med buss. På stranda der velta bølgjene frodande langt innover land. Men i solkroken utanfor den Norske klubben var det godt å sitta. Og der sat me ikkje aleine. Norske kvinner og menn med velvaksne magar og tørre struper meska seg i sola. Ein forfulla sjømann  som aldri kom seg vidare etter siste avmønstring, drakk rom og cola. Han hadde vore ute i hardt vær før, kunne eg sjå. Copa Cabana ropa  han til den nydelige svenske glasberarsken. Ho hadde sett gubben før, og visste at sjølv om fyren hadde fått meir enn nok, ville han likevel kunna setja sjøbein og koma seg heim når sjappa  stengde.
Desse akterutseilte nordmenna  ser ein rett mange av her omkring. På barane ser ein tidlegare tvkjendisar som ikkje klarde presset, og som nå har gøymt seg unna her. Dei styrkjer seg på billeg vin og wiskey og lever på minne frå nrk og tv2. Også fordums skulefolk eg kjende frå Husnes, ravar rundt. Livet er tøft for mange.