Nytt år. Ny dans

Året 2011 starta sosialt i Haugavegen. Både Askøy, Karmøy og Husnes hadde representantar på altanen, då folk skaut året inn. Det einaste som blei skote opp frå mi rampe, var champagnekorken. Den small godt, fauk langt og vakte eigentleg meir åtgaum enn innhaldet i flaska. Men litt skrau skal ein jo ha i nasen på ei slik natt.
At 2010 er slutt, er eg glad for. Mykje av det som skjedde med meg då, var ofslege greier. Alt for mykje bruk av ultralyd, magnetresonanstomografi , røntgen og skalpell på lekamen min, gav slitasjar på kroppen og på hugen.
Glaukomdiagnosen likte eg og lite. Eller rettare sagt: Eg kunne vore utan den .  Men slik er dette livet. Det er ein dans på roser. Om ein er heldig set ein ikkje føtene på rosestilkane under dansen. Der er jo tornene, og dei gjer  vondt.
Eg er glad for at 2011 er på gang. Eg skal dansa vidare, men ikkje på roser.

Eg skal kasta meg ut i andre prosjekt enn dei eg har delt med Helse Fonna. ”Kom hit nå, kjærring, så tek vi en dæins.” sang Prøysen. Det var ingen dans på roser. Det var ein laussluppen og utfordrane affære, eit ja til å leva livet på eigne premiss. Vera glad og gi blaffen i "folk som går utafor på vegen i kvell, og som lure på å æ dette for spell". Slik vil eg 2011 skal bli for meg.

Vonar alle kunne få eit slikt år. Då vert det mykje gøy rundt omkring, trur eg.