Romjula er ikkje så heilag som resten av jula. Eg har forstått det slik at nokon til og med er i arbeid desse dagane mellom jul og nyttår. Eg er ikkje det, og har heller aldri vore det. Mitt yrke gav ikkje høve til å jobba i romjula. Eg slapp dei tingingane som mange andre må igjennom, for å skaffa seg ein feriedag eller ein avspasseringsdag i denne veka. Å få juleferie i mitt yrke var avtalefesta. Eg er usikker på om det var ein god avtale for meg. Kona mi, som hadde eit anna yrke, virka ofta litt oppstemt dei dagane i romjula då ho pakka matboksen og strauk på dør. Då hadde ho stått på kjøken og kokkelert i dagavis, og syntes visst det var ålreit å få litt fri frå slikt. Forventningspresset på meg vart høgt desse dagane. Eg skulle vera både far, bestefar og kokk gjennom heile dagen.
Nå er det nye tider. Å vera kokk gjennom heile dagen er greitt nå i romjula. Kjøleskapet bugnar av pålegg på fat, ferdigkokt pinnekjøt, ribbe og juleøl. Å laga mat er eit for sterkt uttrykk å bruka på kjøkenaktiviteten. Det blir meir å setta fram godsakene som har oppstått i skapet. Lågkarbolivet har tatt juleferie og alt er enkelt.
Ute ligg snøen opp mot ein alen høg. Han reflekterer alle fargane i sollyset, og er difor skinande kvit. Men lyden absorberar han. Snøen dempar lyden, og verda blir så stille i slikt ver. Det er som om tida stoppar opp og freden trer så tydleg fram at han nesten er høyrbar. Høyrer du freden, seier eg til kona. Til og med brunsneglane har roa seg.
Eg har kokt delfiafett med solsikke- , lin- og sesamfrø i. Klumpen heng ute i forsythiabusken. Eit titals småfuglar sit takksame og hakkar i godsakene. Det er rart korleis hugen kan endra seg med årstidene. Om sommaren kjeppjagar eg trasta som et opp rips- og jordbæra mine. Om vinteren matar eg dei som best eg kan. Å både ha positive og negative kjensler for andre, er det som vert kalla ambivalens. Så er eg vel ambivalent då, iallfall i høve til trasta og snøen. Han er vakker snøen, men glattare enn såpa på badegolvet.
Slik er livet. Det har fleire sider. Ei framside, ei bakside og ei beste side. I kveld tek eg fram bestesida mi. Då skal eg på julemiddag hos yrkesaktive vener. Ambivalensen er heilt borte. Eg gler meg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar