Flyplassen i Malaga har nettopp fått påbygd ein tredje terminal som er lys og trivleg. T1 og T2 er mørkare og sjølvsagt meir slitne. Me fant "gaten" vår i T3, og hadde difor eit greit opphald før boarding. Sjølve boardingen derimot var ei Ryanair-boarding på sitt verste. Alle vaktar på kvarandre for ikkje å gløyma seg når første person stiller seg i køen. Og vips, så er køen der. Eg slår meg fram med armar og bein. Her gjeld det å få seg ein brukbar seteplass, helst saman med skikkelege folk. Eg hamna like ved Elin Tvedt, værdama. Det vart ein sabla bra tur.
På Haugesund Lufthavn har me vore før. Her veit me nøyaktig hylleplassen til dei beste taxfrie varene. Eg og kona fordeler oppgåvene mellom oss, og vips så er me ved kassen med fulle korger , boardingpass og mastercard. Så før dei fleste, stormar vi vidare til koffertbandet. Nappar bagasjen, retter ryggen og skrir vyrdsamt gjennom grøn sone.
Kva er eigentleg den sikraste måten for å unngå tollkontrollen, har eg grunda på. Er det å
- Sjå tollaren rakt i augene og gå forbi
- Sjå bort og sjå tankefull ut
- Gå saman med ein annan og konversera ivrig
- Sjå søt og uskuldig ut og visa ivrig fram posane sine
- Hasta forbi som for å rekka toget
- Stoppa opp og drøsa litt med tollaren
- ????
Eg veit ikkje. Slike kontrollar er jo eit heft anten ein er ei tikkande smuglarbombe eller ikkje.
Hukka i smugling blir eg likevel aldri. Eg trur det har å gjera med at eg held meg til kvoten. Alltid. Så dei gongene eg vert stoppa, har eg aldri buksene nede. Det var eg særlig glad for i går kveld. Det var kulse på Helganes.
Det er i grunnen litt merkelig med den følelsen ein får når ein skal gjennom toll-kontrollen. Alle de seks punktene du har satt opp trur eg betegner ein slags "normal skyldfølelse" vi får, til tross for at vi kanskje har holdt oss godt under kvote-lovligheten.
SvarSlett