Snart slutt

Fjerde og siste turveka er igang. Sundagen kom med skinande sol over det fjellet som eg kallar Monte de Leche etter eit ikkje ukjend heimefjell. Klokka 8.30 skein ho i kaffikoppen min ute på terrassen. Det er stillare sundagmorgen enn elles. Trafikken på Gc 500, kystvegen frå Mogan til Playa de Ingles passerer eit stykke nedanfor leiligheita mi. Om sundagane er den vesentleg redusert og nesten ikkje merkbar. Mange spanjolar har fridag, og turistane søv ut etter ei hard veke som ofte kulminerer med ein jobbig laurdagskveld. Også kona og eg var ute og svinga svansen i går kveld. Fengande 60-talsmusikk er lett å finna og fristande å kasta seg inn i. Og dei er på vår alder +-, alle på dansegolvet. Eg prøver leita fram kjensla frå ungdomshusa i Førre og på Tuastad frå seint 50- tidleg 60-tal, for å få svingen til å sitja i svansen. Men eg kan ikkje heilt hugsa at dei spela den i så raskt tempo den gongen. Ein 4 timars fjelltur er lite å skryta av i høve til ein laurdagskveld på dans med pensjonistgjengen. Tysdagen snik seg inn i tankebanane mine nå. Norwegian kallar. Eg høyrer Kjosen seier at han vil ha meg heim på tysdag. Det høver i grunnen greitt, for eg har ikkje fleire reine unnikkar att. Og huda mi er og brun nok av andre grunnar. Så i morgon vert det å tøma koffertane for kakkelakkar og fylla dei med stinkande skittentøy. Fred være med den tollar som ønskjer å snusa der.

Published with Blogger-droid v1.6.7