Når nissen kjem

Det er 11 dagar til julekvelden. Spørsmålet om kor kona og eg skal hen då, er forlengst avklara.  I den livsfasen me nå er i, er det ikkje lenger sjølvsagt at ungane kjem til oss på julekvelden. Det er lenge sidan fleire av dei sa nok er nok, og ville skapa eigne tradisjonar i eigen heim med eigen ektefelle og eigne barn på julekvelden. Nett slik deira foreldre gjorde seint på 60-talet.
Som student i Bergen frå 62 til 68, og barnlaus fram til 66, var det ein sjølvsagt sak at ein i god tid før julekvelden sette seg på Nattruta, som då var den viktigaste kommunikajonen mellom Bergen og Stavanger, med anløp mellom anna i Haugesund. Det var ein guffen tur med mykje folk og masse fe. Ikkje alle vart fulle på turen, berre dei fleste. Å spandera på seg lugar, vart for råflott. Turen sørover starta kl 22 frå Nattrutekaien i Bergen, og kl 05 la båten til i Smedasundet. Så det blei å traska rundt og prøva å finna rolege avlukke for å få sova litt. Ein gong fann eg eit mørkt, avskjerma kott å slappa av i. Eg kvelva meg nedpå det eg i mørket syntes å gjenkjenna som ein slags skipskasse. Ei slags julekrybbe så og seia.  Der duppa eg av, og oppdaga ikkje før etter ein times tid at Nattruta og transporterte likkister med innhald. Etter den turen vart det Vingtor og eller Sleipner for meg.
Men når me nærma oss 1970 ville me ikkje reisa heim til julekvelden lenger. Mor mi klaga og lokka det ho var god for, og det var jo ikkje småtteri, utan at det hjalp. Me var ikkje til å flytta av flekken i den saka. Så me byrgja bygge eigne julekveldtradisjonar, kona, eg og dei 2 gutane, som var vår familie den gongen.
Nå er det andre som har overteke dette byggearbeidet. Sjeldan er det at nokon av dei ønskjer å dra frå eige hus julekvelden. Men me sit likevel ikkje aleine, kona og eg. Alltid vert me sjekka opp tidleg i desember. Kva er juleplanane? spør dei. Nei, seier eg. Veit ikkje ennå. Så ordnar det seg alltid med ein juleinvitasjon. Eg kjenner ikkje spelet i kulissane. Kanskje dei kommuniserar saka seg imellom og finn ut kven som skal "ha dei iår", for alt det eg veit.
Men så kjem romjula, og då blir det alltid folkerikt i heile huset hos oss. Slik også iår. Me syns det er greitt at me på denne måten slepp å sitja aleine når julenissen kjem.