Fredsprisen

Dei festar i Oslo idag. Nokre kinesarar har skrive eit så framifrå manifest, at mange meiner ein av dei skal heidrast. Liu Xiaobo vart den heldige. I vesten likar me slikt. At nokon står fram og opponerar mot styresmakter som ikkje styrer etter våre køyrereglar. Det syns me er modigt, klarsynt og rettvist. Kinesiske styrersmakter må få fingeren ut. Demokratiseringa går for seint. Dei økonomiske reformene som starta i 1980-åra, er ikkje fulgt opp av politiske reformer. Her er både Vesten og dissidentmiljøet i Kina einige.
Dei styrande i Kina undrar seg, eller rettare sagt er forbanna. Denne klovnekomiteen som eit år gir fredsprisen til presidenten i ei krigførande stormakt, for så neste år å skapa globalt kaos ved å gi prisen til ein kriminell, slik dei ser det. Dei liker ikkje dette, og dei likar ikkje Norge lenger. Stoltenberg hatar dei, og gjorde som om dei ikkje ein gong såg han i Cancun hin dagen. Og han som trivdes så godt i Beijing at han på ekte norsk vis kasta seg på sykkelen, og tråkka gjennom gatene der. Kinesarane likte ikkje det heller. Slikt gjer ikkje ein statsmann på besøk i Kina. Men stakkars Jens kjende ikkje den kinesiske kulturen. Eg har tilgjeve han.
Men så kom han og med sine sosialøkonomiske analyser av landet: "Knapt noe annet land har gjennomgått så store endringer over en så kort periode som Kina", sa Jens i 2007."Økonomien i Kina har gjennomgått en revolusjon. Det har skjedd mer på et par tiår enn på et par hundre år i den vestlige verden", sa han og. 
Men så er det dette med demokrati då. I Norge er me under fem millionar menneske som alle meiner å ha rett til å hevda meiningane våre. Det vil bli nokre fleire meiningar som skal fram om 1,3 milliardar kinesarar skal hevda alle sine. 
Nobelkomiteen meiner det skal vera mogleg. Prisen i år " var både nødvendig og formålstjenlig ", seier Jagland i nobeltalen sin i dag, og blir heidra for å ha halde ein god og balansert tale av dei vestlege ekspertane.  Sjølv er eg usikker. Kan ein gigant som Kina eksistera med eit styresett etter vestleg demokrati-modell, skal tru? Det finns døme på misslykka forsøk på slik tilpasning andre stader. 
Eg kjenner ingen kinesarar. Difor veit eg ikkje kva kinesaren i gata syns om tilværet sitt. Ein og annan kineser har vel kanskje fått med seg at det finns eit land som heiter Norge. Men mange skjønar ikkje kva me driv på med. Ein kinesar på gata sa det slik: "Xiaobo er ingen kjend person for oss, det går jo ikkje an å googla på han eingong".
Me får sjå kva som skjer. Kritikken blir vel helst av politisk karakter. Så eg reknar med at for bror min sin del blir det "business as usual". Få nordmenn kjenner Kina som han, og han veit å sno seg den karen.