Me er inne i den tida av året då tradisjonar i større grad enn elles, styrer livsførselen. Nokre av desse tradisjonane har eg båre med meg frå barnsbein av, andre er av nyare dato ofte utforma og implementerte av buisnissane.
I min familie har me ein definisjonen på tradisjon som seier at om ein sosial aktivitet har gått av stabelen 3 år på rad, ja så blir den utnevnt til tradisjon i familien. Aktiviteten er blitt eit samlingsmerke som me heng opp på den mentale oppslagstavla vår. Me har såleis eit kort tidsperspektiv her.
På dette viset er rakfiskmåltidet kome inn i livet vårt og altså blitt ein nybygd tradisjon i adventstida. Auren som tidleg om hausten vart lagt ned i salt oppi Valdres, er ferdig handsama av enzymene opp mot jul. Lukta er då forferdeleg, men smaken er fortreffeleg. Han får ligga å lufta seg i nokre timar i kjellaren, før han hamnar på førjulsbordet.
Nå er han i magen. Iår tilliks med før om åra, vart det eit gastronomisk og sosialt høgdepunkt.
I dag skal eg lufta i kjellaren.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar