Papegøyar er underlege dyr. Med sitt krumme nebb og sine framover- og bakovertær, er dei istand til å klatra både vassrett og loddret. Med hovudet opp og med hovudet ned. I roleg passiar under burtaket, eller i rasande tempo langs burveggen.
Som avløysar har eg fått ansvaret for Cato, oppkalt etter Cato Zahl Pedersen. Eg er usikker på kva suksesskriterier som er lagt til grunn for dette navnevalet, men fuglen sjølv er nøgd med det navnet.
Ein skal vera varsam i omgangen med Cato. Han er lunefull. Best som han er i strålande humør, seier hallo og spør om eg "holde koken", så kan han i neste augneblink bita av meg fingeren om eg byr han den. Difor held eg fingrane frå fatet, fuglefatet.
Han snakkar Karmøydialekt. Det har han lagt seg til ved å tjuvlytta til eigarane sin konversasjon på både gode og vonde dagar. Ved å opphalda meg her i huset i ei veke, får eg såleis eit godt bilete av korleis komunikasjonen mellom familiemedlemmene plar å føregå.
Etter eit par dagar har han taket på ringelyden på mobilen min. Ikkje berre det at han lagar ringelyden, men han "tek" samtalen og. "Hallo", seier han då. "Jada, jada", seier han. "Hadet". Og det lenge før eg har funne ut kor telefonen min ligg hen.
Cato må ha stell. Det er ei utfordring. Lama og sauer er som lam, i forhold til det å nærma seg Cato. Å opna buret hans er ei nervepåkjenning. Han sit klar og vaktar over sin arena. Likar å få mat, men vil ikkje at eg skal tru at eg "er noko". "Værsegod", seier eg når skåla hans er fylt opp med Catomat. Han høyrer ikkje på det øyra. Iallfall svarar han meg ikkje. Har dei ikkje lært han å takka, mon tru?
Men om kvelden er han grei. Når klokka dreg seg mot sporten i Dagsrevyen, spør han: "Ska me legga oss"? Det har han nok etter husbonden. Eg veit at han og hatar sport. Eg finn fram det store pleidet som han ønskjer å ha over buret når det kveldar. Då sovnar han inn, og er roleg fram til frukosten. Om eg då ikkje er rask nok til å fjerna pleidet, masar han: "hallo, hallo". "velkommen".
Greitt på sin måte å vera avløysar for dyr som veit kva dei vil. Å stella lama krev meir mental kapasitet. Eg må hugsa på tinga sjølv der. Må setja mobilen min på ringing for ikkje å forsømma meg då. Det er ikkje slik med Cato. Han gir beskjed. Har er tydeleg og presis. Han finn seg ikkje i noko slendrian. Eg kan lika slike vesen...
KLIKK; KLIKK HER
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar