Hu hei på fjellet

Eg er på Samlebu. Her var eg for ein månad siden og. Då var tela her
og, i bakken. Nå er den vekke. Eg fekk starta bygginga, med å grava
ned pelar. 80 cm grov eg. Det få holda. Så blei det å støypa og vatra
å måla og vinkla. I morgom dreg eg ned til bygda og handlar
reisverket. Vitaraen får bera det opp hit på taket. Eg drog ikkje med
meg tilhengaren denne gongen. Var redd den ikkje hadde klart ein
eventuell trafikk kontroll. Det er mangt som skrantart nå for tida,
men eg trur tilhengaren skrantar mest.
Det er mykje saging og banking rundt om i feltet nå. Sommarferien er
tydlegvis igang. Byfolk og anna folk er her og realiserer seg sjølve.
interessa for hyttebygging som alle gutar har, vert videreført i
vaksen alder.
Kvinnene er og her. Men dei snikrar ikkje. Det lengste deira deltaking
strekk seg, er å halda i plankeenden når storeguten ikkje klarar seg
aleine. Kva skal ein med tvinger når ein har konemor?
Utanom dette sit kvinnene på terrassane eller rundt omkring i
vierkrattet. Dei går inspeksjonsturar rundt i feltet, og referere til
gemalen kor langt naboane er komne med sine prosjekt. Slikt inspirerar
gubben til å stå på ennå ei stund, sjølv om han var moden for ein
pause.

--
Sendt fra min mobile enhet