Møte med ein munk

Tirsdag. Eg er privatsjåfør for Harriet og Svanhild. To av oss ville til Khao Luang Cave, mens Harriet skulle av i Chaam, ein by ca 50 km nord for Hua Hin. Der skulle ho møta Solveig og Arne, som hadde 14 dagars ferie frå sitt arbeide nord i Kina. I tillegg skulle ho plukka opp 6,5 kg kinesisk ullgarn, som Solveig hadde streva med seg dit frå Kina. Harriet er ein strikkefantast. Lurer på om ho skal finansiera opphaldet sitt her ved å produsera spøtasokkar til thaiane.


Etter ennå ein 50-60 km var vi to andre halveges til Bangkok, og altså i dette utrulege Buddhatempelet som ligg inne i ei grotte. 

Khao Luang Cave er ein av Thailand sine godt gøymde juvelar. Området her, Phetchaburi, har nokre av Thailands mest enorme tempel og munkekloster, samt nasjonalparken Kaeng Krachan. Utan Garmin bilnavigator, hadde vi nok streva med å finna fram.


Vi ville inn i grotta, som er eit tempel/mukekloster. Dit kom vi sjølvsagt ikkje med sko på. Det blei på sokkeleisten. Ein blir alltid like overvelda av å sjå kontrasten mellom den rike estetikken innanfor, og dei som strevar for livet utanfor. Inne lever munkane sitt slaraffenliv, mens kvinnene med sine salsboder utanfor håpar at iallfall nokre skal høyra deira rop om gode tilbod på drikke og frukt. 
"Where are you from"? spør ein munk som viser seg ikkje å vera ei statue. "From Norway", seier eg. "Norway - north of China?", spør han. "Yes". "Its another world", seier han. "Yes, it's on the top of the world", seier eg. Han ler, og synes lika konversasjonen. 

Etter å ha tråla grotta opp og ned av trapper, tatt enormt med foto (du kan sjå nokre av dei her) og latt meg imponera av Buddha og hans likesinna i alleslag utgåver, treff eg min ven munken på nytt. Han held ei slags bøn/velsigning for eit ungt thailandsk par. Eg bivonar diskret. Når han har avslutta, vinkar han meg til seg. "You can make a picture", seier han. "Oh I have made a lot of pictures". Han vert forlegen. "Picture of me", seier han. Han smiler, eg knipsar. " Khaawp khoon khrap", seier eg, og tenkjer mitt. 
Etter eg kom ut frå tempelet, trefte eg han igjen. Han hadde fått avløysing og hadde røykepause. "Is this your car", seier han og peikar på Toyota Camryen. "Yes", bløffar eg. "You must be a rich man", seier han. Og eg tenkjer meg om, og svarar ærleg denne gongen. "Not me, but my brother". 
Eg forlet staden, og undrar på kva spor eg har sett etter meg i Khao Luang Cave. Eg vonar munken tek meg med i si neste velsigning. Når han er ferdig med røykepausen.