Ei blodig historie

Kelnarane kjem inn med to kobraslangar i ein sekk, opnar og spør kva for ein gjestene ønskjer seg. Slangane krøllar seg, hevar framre del av kroppen, klar for å bita frå seg.  Det blir å plukka ut den feitaste, som då vert avliven ved sida av bordet.  

Gjestene som alt har fått kvar sin shochu, ein kinesisk akevitt laga av destillert risvin og poteter,  får   dråpar frå kobraen si pulsåre oppi glaset. Ein Bloody Mary for tøffe karar.

”The guest of honour” får ennå ein lekkerbisken i sin drink. Det ennå bankande slangehjerta vert skåre ut og lagt i glaset hans. Hjerta ligg og pumpar i glaset, og stakkaren er forventa å eta det i seg før bølgjene i glaset slår alt for høgt.

Resten av slangekroppen vert teken ut på kjøken for tillaging, og blir etter ei stund servert i dei lekraste variantar. Kottelettar, steik og sideflesk. Kokt , grilla og fritert. Alt med nydeleg smak.

Slikt opplever ein ikkje i Hua Hin, men i Hanoi i Vietnam. Bror min fortalde meg historia ein vakker kveld på restauranten  ved fiskepiren i Hua Hin. Ein varm  januar kveld, då månen stod opp frå Siambukta og kelnarane trakterte oss med alt det dette havet har å gi.

Bror min var med der i Hanoi. Han var ”The guest of honour”.

Dette er guten som på sjølvaste konfirmasjonsdagen sin, var så kresen at han ikkje skulle eta anna enn pølsa frå Gilde.