Redda av dei låge temperaturane

Eg har endevendt kofferten. Dei kortarma t-skjortene blei i tynnaste laget i går kveld. Då middagen som me hadde tinga heim til oss frå næraste Thai restaurant, kom på døra, hadde eg dekka opp innandørs. Ute var det berre for hardhausar å sitje då. Været har vore det store samtaleemnet dei siste to dagane. Nordmenn i nabolaget kappast i å hugse når det sist var slike værtilhøve her. Dei hugsar ikkje. Anna var vel heller ikkje å vente. Det er jo ikkje mange her under 70 og hugsing er ikkje der ein er kvikkast lenger. Og dei unge bebuarane har nok med å trøyste babyane sine. Dei unge er jo her på pappapermisjon og/eller utvida morspermisjon. Babyane storkosar seg i det kjølige været, men er vetaskremd av alle dei gamle som skal diggediggedigga med babyane. Dei unge tek babyane med opp på apefjellet. Der får dei nærkontakt med naturen apekulturen. Då roar dei seg. Me har vore på sykkeltur i dag. Kona og eg. Ja og så bikkjene da. Dei har me ofte som kjeftande haleheng. Eg trur me luktar annleis me som kjem frå Husnes, enn thaiane gjer. Eg er usikker på kva

bikkjene eigentleg vil meg, men innbillar meg at den kvite leggen min må vera ein lekkerbisken for ein flokk utmagra thaibikkjer. Slike fantasiar vert det trim av. Eg meiner å ha satt ny krinsrekord i soi 94 frå Norway Garden til Market Village i høgste gir på bror min sin hybridsykkel i går. Nett då vart tuktuk folket nokre sinker. Eg vann racet igår. Men så sykla eg jo med norsk sommartemperatur rundt øyrene, og vart såleis redda av styggveret. Aldri så galt at det ikkje er godt for noko....