Pensjonistar kan dra seg om morgonen. Stundom er det og mogleg å sova frampå. I alle år har dette vore ei sesongvariabel affære hos meg, med vinterhalvåret som høgsesong. For i mitt austvendte sovekammer gjekk alltid talet på nattlege slumretimar ned, etter som talet på returnerte trekkfuglar auka. Når sola steig over fjellkammen og fuglane kjempa om den beste reirplassen i skogen på friområdet like aust for hagen, stod eg opp. Klokka kunne vera kva ho ville. Det var skrika frå svaler, stær, erler, gjess og gjøk eller kva det nå er ornitologane kallar desse urokråkene, som fekk meg opp.
Men så kom kommunen. Barnehagen trengte meir uteområde. Dei leigde inn gartnaren frå Valen, som med motorsaga si gjorde kort prosess. Han kappa ned botanikken på friområdet, og tynna også flekkevis i bær- og urtehagen min. Gamle fuglereir datt i bakken, og fugleplaga vart såleis effektivt avslutta. No har eg fått attende barnekvitteret om morgonen. Desse herlege friske krabatane som berre er innstilte på å leva livet frå morgengry til langt ut i middagskvila.
Nett slik eg hugsar det frå 1970 talet.
Men så kom kommunen. Barnehagen trengte meir uteområde. Dei leigde inn gartnaren frå Valen, som med motorsaga si gjorde kort prosess. Han kappa ned botanikken på friområdet, og tynna også flekkevis i bær- og urtehagen min. Gamle fuglereir datt i bakken, og fugleplaga vart såleis effektivt avslutta. 
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar