Huset til far min

Far min var utdanna gartnar. Han gjekk gartnarlinja på Tomb Jordbrukskule, og livnærte seg som gartnar i krigsåra og fram mot slutten av 1940 talet. Han hadde drivhus med svær sjeferhund i framrommet. Det held tyskarane frå å stjela seg ein godbit nattestid, meinte han.
Tomat, agurk og ikkje minst blomar var hans brennande interesse. Eg hugsar ennå den tida då eg stabba rundt han i drivhuset om vinteren. Då var det godt å vera i drivhusa hans, der den vassborne varmen heldt temperaturen på rundt 20 grader. Far min fyrte med kol den gongen. I fyrhuset, der kol-bingen var, fekk eg ikkje lov å leika. Eg blei svart på ein annan måte der, enn når eg grov i molda og i den varme hestemøkka som blei brukt inne i drivhuset.

Far min elska gartnarlivet og drivhusmiljøet. Det gjorde eg og. Eg trur han skjøna det, for då eg fekk eigen hage på Husnes, kjøpte han eit drivhus til meg. Eg har det ennå.  Eg fekk det i 1980, og i alle desse 30 åra har eg dyrka tomat og agurk. Stundevis og paprika, honningmelon, druer og auberginer. Om ettervinteren og våren nyttar eg det til oppaling av blomeplanter. Når eg putlar i drivhuset, kjenner eg hopehavet med forfedrane mine, både med far min og far hans. Å dyrka og odla planter, er noko anna enn å få elevar til å modnast og til å veksa. Framgang (men og stagnasjon) er lettare å måla i drivhuset. Haustinga gir og større gleder ved middagsbordet, enn lærargjerninga kunne gi der.

I går planta eg tomat og agurk i drivhusjorda. Eg henta plantene frå vekstrommet i garasjen, der eg sådde frøa i slutten av mars. Der har dei stått i kunstig lys og god varme. Blitt alt for høge og litt spinkle, men dei tek seg nok innatt. Det er jo denne nattefrosten, som har fått meg til å dryga utsettinga. Men nå kunne det ikkje venta lenger. Dei stod og blei såre i toppen, fordi dei stanga oppi vekstlysrøyra. I drivhuset får dei det bra. Presumtivt godt med frekvensriktig lys og god solvarme om dagen, og nesten like god elvarme frå Kvinnherad Energi om natta. Heimedyrka tomat og agurk. Ingen handelsvare kan konkurrera med det, ja bortsett frå på pris då. For rik på pengar blir eg ikkje av dette. Det blei ikkje far min heller. Men han trivdes.  Og han sette spor etter seg, som eg trør i ennå.