Å gidde å gå

Er eg blitt latare enn før? Var eg og andre norske ungdommar sprekare i gamle dagar? Ein kan synse og gjette om saka, men det er umulig å vite sikkert. Før tida med skrittellerar og trimappar på smarttelefonane, fantes ingen objektive måleinstrument å nytte i forskning på dette feltet. Ein manglar såleis relevante data. Likevel meiner både ekspertar og lekfolk at den fysiske forma hos folk i Norge, er på retur. Ein går ikkje nokon stad,  om bil er eit alternativ. Ein spring ikkje i skogen,  om dataskjermen er online og godstolen er ledig. Ein hoppar ikkje i høyet med jentene (gutane),  om ein heller har dei på Snapchat og Facebook. Forfall,  eller forfall? 

Er det eigentleg slik, eller er det haldninga “alt var betre under krigen" som rår? Eg skal vera varsam med synsing. Men på mine turar "høgt og lågt i Europa, Asia

og i USA", observerer eg ein mosjonsaktivitet frå både ung og gammal som eg let meg imponere av. Unge mødre i rasande fart med barnevogn, eldre herrar i firsprang med ei ofte like gammal kone 5 steg bak. Eg les med aha oppleving artikkelen om saka i Aftenposten i dag og i Kvinnheringen.  Folk er spreke. 

 Likevel må eg krype til korset og innrømme at eg har svikta kroppen min idag. Då eg leverte bilen min inn til EU kontroll,  var eg fast bestemt på å gå attende til heimen. Men akk, når verksmesteren dingla med nøkkel til lånebil under nasen min, sa eg ja takk. Det regna jo, så eg gadd ikkje å gå. Er folk blitt latare enn før, mon tru?