Kva kan ein blind sjå?

Eg var 16 år då eg fekk ein spiker i venstre auge og synet forsvann. Eg har levd 56 år utan å sjå kva som skjer mellom nasen min og det venstre øyre. Har eg sakna det? Nei, fordi eg har lært meg å bruke nakkemusklane og å vri meir på hovudet enn dei fleste treng å gjera. 

 Eg blei dimma frå forsvaret alt ved sesjonen i 1961. Ikkje til å stole på om russerane kjem, meinte dei der. Han ser jo ikkje, meinte dei og. 

Eg kunne ikkje observera det eg skulle på laboratoria der stereomikroskop var essensielt. Eg sjenkte raudvinen ved sida av glaset når eg skulle traktere kvinner i godt lag. Og akevitten hadde ein tendens til å hamne på golvet, særleg utpå kvelden. Men eg klarte meg, også hos kvinnene. 

Førarkort fekk eg, etter 3 køyretimar med sjæførlærar, og ei såkalla oppkøyring i Haugesund i 1961. Og lappen kunne eg hente og bruke ein dag før eg fylde 18 år. Ikkje fordi eg såg så mykje, men det enkle trafikkbilde i gatene i sildabyen på den tida, det såg eg. 

Nå er det med stor glede eg les i Teknisk

Ukeblad at forskerar har funne ut: "Du kan se 3D med bare ett øye". Til nå har det alltid vore fåfengt for meg å sjå på slike moderne  TV og å oppsøke slike kinoar. Så eg har mykje å glede meg til framover. Ingen grenser for kva ein blind kan sjå. Eg kan bli stereoskopisk. Håpar eg kan slutte å legge flasketuten på kanten av krystallglaset når eg skal skjenke meg ein tår også, etterkvart...