2011 ebbar ut

I NRK, og sikkert i mange andre kanalar, er tida overmoden for oppsummering av året som nå går mot slutten. Å planlegge ein kveld framføre skjermen er vanskeleg utan å havne borti program som syner klipp frå året som gjekk, og som ein difor ofte har sett før. Slikt er jo ikkje berre negativt, særleg ikkje for ein mann på min alder og med min yrkesbakgrunn. Repetisjonar gir auka læringsutbyte. "Når du syns du kan leksa, så gjer du ho ein gong til", sa eg til elevane mine. Det heiter overlæring, og får tema og tame til å brenna seg fast i hugen. Det er som ei tatovering på innsida av skallen. Elevane beit ikkje på det eg sa. Dei tatoverte innsida av armar og bein, men trudde eg tulla med dei når det gjald innsida av skallen.
Å hugse ting kan vera strevsamt om ein ikkje har det lagra i elektroniske arkiv. Eg mistenkjer NRK for å ha ikkje berre e-arkiv, men også ein heil stab som tek seg av å halde greie på "året som gjekk". Sjølv må eg klare dette aleine. For det er viktig å halde greie på den nære historia.
På det personlege planet som ein seier, slit eg mest med å minnast kva nyttårsforsett eg hadde for 2011. Såleis er det uråd for meg å vite om desse er oppfylt.
Kanskje eg sette meg føre å bli pensjonist. Det er i såfall oppfylt. I løpet av dette året kan eg skryte av å ha blitt ekte pensjonist med full uttelling frå NAV og SPK. Nå er det om å gjere å fylle madrassen, slik at ein ikkje får skattesmell grunna høg formue. Der er eg godt på veg. Det må vera eit mål for neste år å få fylt opp madrassen frå hodegjerdet og ned til akselnivå.
Kanskje eg sette meg føre å stramme inn livreima. Der har eg isåfall bomma. Piggen i beltespenna slit med å penetrera 2 hol utanfor 2010-holet. Det er irriterande å drakse med det same beltet i årevis. Då set spenna merke i lærreima, og samanlikninga med tidlegare mageomkrins vert så altfor enkel. Det må bli eit mål for neste år å kjøpe nytt belte. Det blir som å trykke på reset-knappen, trur eg.
Kanskje eg sette meg føre å leva meir i nåtida, og vera tilstades både fysisk og psykisk der. Her har eg isåfall lykkast berre delvis. Etterkvart som talet på pc-ar og nettbrett i heimen aukar, oppstår ein ubalanse mellom den fysiske og den psykiske tilstadeværinga. Klart eg er der med kroppen, kanskje meir enn før, men den gode samtalen med augekontakt og handspålegging er kraftig redusert. Det er denne trådlausa som tek fokus. Dette er i og for seg ikkje heilt nytt. Alt i 1966 var eg oppslukt av det trådlause, eller "Uten en tråd" som Bjørnebo formulerte det den gongen. Det må bli eit mål for neste år å driva mindre trådlaust omkring, iallfall i heimen.
Kanskje eg sette meg føre å slå ut håret og gi blaffen i mi plikt som menigmann. Her har eg isåfall slite med å komma i mål. Når håret endeleg begynnar å hengja litt rundt øyrene, hentar frisøren meg inn. Eg skal leve eg og, seier frisøren, og alle sjangsar til å slå  ut håret vert såleis spolert av  "kort i nakken"- praksisen. Neglisjering av plikter er eg og svak på. I inneværande år har eg reist halve kloden rundt, men ingen stad har eg høyrt noko negativt sagt om meg som ein pliktoppfyllande mann. Eg må skjerpe meg. Det må bli eit mål for neste år å bli meir av ein langhåra rakkar, iallfall utanfor heimen.
Året ebbar ut. I morgon vaknar eg nok til nytt år med nye sjansar. Kanskje litt lemster i kroppen. Det kan jo skuldast madrassen.

            
Godt Nyttår!