Ein far og ein fagmann

Om været i helga hadde kome ein månad seinare, kunne eg ha kalla helga for indian summer. For 20 varmegrader i 900 moh er spesielt. Men eg får kalla det husmannsommar, dette seine godveret som Vårherre stundom sende husmannen, slik at han kunne ta seg av sitt eige innhaustingsarbeid.
Mitt gjeremål på fjellet var rett nok ikkje å hauste inn noko, snarare det stikk motsette: Å sette ut.
Eg drog til fjells med bilen fullpakka. Der var levegg i herda glas, solfangar panel (som ikkje må forvekslast med solcellepanel) ,og trådlaust modem drive av solcellestraum. Eg hadde lagt opp til eit ambisiøst monteringsarbeid, og sveitta ikkje rett lite, både på grunn av dei 20 plussgradene, men og på grunn av den snikande kjensla av at eg ikkje skulle meistra oppgåvene. Prestasjonsangst og manglande kompetanse.
Eg kunne reist tomhendt til fjells.  Gått tur i sola og kamuflasjekledd meg for ikkje å øydelegge for jegerane. Men nei, det vart ikkje opplegget denne gongen. Og vissa om at ekspertisen budde på Karmøy og var på veg til fjells om eit par dagar, var god å ha i hovudet. Fagfolk er fagfolk, sa normannen som kom ut frå eit smau på Reperbanen. Utan samanlikning forøvrig, seier eg meg heilt samd. Når eldste sonen svingte inn på hyttetunet med berbart sveiseapparat, vinkelsliparar og eit lekkert utval av borar og beslag i bagasjen, skjøna eg at jobben kom til å bli utført på ein kvalitetsikker måte.
Og det blei han. Sjølv vil eg påstå å ha vore ein handy man i mange år, men når fagfolk er i arbeid vert eg alltid fasinert. Då  vert eg observatør og handlangar, meir berre far enn arbeidskar. Men litt av æra tek eg.  Eg tok jo del i produksjonsprosessen den gongen guten vart skrudd saman.