Flott dag å vera sjuk på

I leiligheita her i Nerja har eg eit flunkande nytt Samsung TV, med tuner som gir meg hundretals av internasjonale kanalar. Eg satte meg tidleg ned idag med ein fjernkontroll i kvar hand, i eit forsøk på å surfe fram kanalar med OL-stoff. Og det fann eg. Mange med innslag frå Sotchi. Men både CNN, BBC og dei fleste tyske og spanske kanalane, har fokus på alt anna enn idrett. Eg som ville sjå Bjørndalen, Bjørgen og Davy Watne, blei møtt med innslag om homoseksulle sine rettar i Russland, om Putin sitt skryt om sikkerheit, om fly som nesten krasjlande i OL-byen, om kva den vanlege russarar meiner om å ha OL i eige land osv osv. Alt dette er i og for seg interessant og relevant, men fullstendig uintressant for meg nett i dag. I dag ville eg sjå siklande idrettsmenn og frådande idrettskvinner. 
Eg har budd meg lenge for dette å sitja inne og sjå OL. Til kona har eg meld meg influensasjuk, og handla inn paracet, ibux og C-vitamin. Eg har blankpussa fjernkontrollar og dei bittesmå reisedrammaglasa mine, lagt putene i sofaen i høvleg høgd og og passa på at både fjernsynsbrillene og kortsynsbrillene var innanfor rekkevidde. Men ein ting var at eg hadde meld meg sjuk, det verste var at eg held på å daua då eg sleit på det verste med å finna OL-kanalen. Eg var nær ved å gi opp alt håp.
Så som ved eit lyn frå blank solkysthimmel, dukka kanalen opp. Den tyske som kallar ser: Erste. Eg fekk både skiatlom, 5000m, skiskyting og slopestyle inn i sofaen. Sjølvsagt blei det mykje gjevt metall, men ikkje meir enn fortent. Eg hadde jo jobba mykje for å få dette fram. Og då den tyske reportaren, jamgammal med meg og Ole Einar, intervjuva og rosa Bjørndalen for at han med dette hadde prova at sjølv om med er gamle, så er me framleis kapable til det mest uventa.
Det var då eg kjende den klumpen i halsen. Kona sa den skuldast sjuka mi. Ja eg er blitt skikkeleg sjuk nå, sa eg. Men kva gjer vel det i dette drittværet som er ute. Det er inne sola skin idag.