Philadelphia var hovedstad i USA i 10 år. Landets første president George Washington, budde her då. I denne byen, i denne staten som engelskmannen Penn fekk i gåve frå den engelske kongen, avdi kongen skulda pengar til Penn sin far. Det var ei stort skogområde Penn fekk, og kongen insisterte på at dette skulle vera ein stat med namnet "Penn sine skogar" eller altså Pennsylvania. Denne staten som amerikanarane oftast forkortar til Penn.
Det regnar i Philadelphia. Ikkje kvar dag, men diverre i dag. Når guiden jagar oss ut av bussen for byvandring, hyljar det ned. Me, som trudde sola alltid skein i Pennsylvania, fekk det vått heilt inn til skinnet. Kona som betalte middagen i går kveld blandt anna med paraplyen sin, la beslag på min idag. I amerika er jo alle menn gentlemenn. Iallfall når ein går i regnver med 30 tilskodarar. Då let ein det ikkje regne på kona.
"Liberty bell," sa guiden. Og eg strekte hals og nakke så langt plastposen på hovudet mitt tillot. "Independant house, her vart uavhengighetserklæringa skriven". Eg frigjer meg frå plastposen og får med meg nokre gullkorn.
Etter to timar i regnver er fotturen over. Buksa er blaut og humøret er ikkje på topp. Når me stig innatt i bussen, skrattar den greskfødte sjåføren av meg. "I will excuse your bad look," seier han. Og så skin sola opp og regnet er faren sørover. Og når me entrar den irske puben for å innta lunchen, må eg kasta jakka.
Men som så ofte på slike pubar, vart det fuktig der og.
Det regnar i Philadelphia. Ikkje kvar dag, men diverre i dag. Når guiden jagar oss ut av bussen for byvandring, hyljar det ned. Me, som trudde sola alltid skein i Pennsylvania, fekk det vått heilt inn til skinnet. Kona som betalte middagen i går kveld blandt anna med paraplyen sin, la beslag på min idag. I amerika er jo alle menn gentlemenn. Iallfall når ein går i regnver med 30 tilskodarar. Då let ein det ikkje regne på kona.
"Liberty bell," sa guiden. Og eg strekte hals og nakke så langt plastposen på hovudet mitt tillot. "Independant house, her vart uavhengighetserklæringa skriven". Eg frigjer meg frå plastposen og får med meg nokre gullkorn.
Etter to timar i regnver er fotturen over. Buksa er blaut og humøret er ikkje på topp. Når me stig innatt i bussen, skrattar den greskfødte sjåføren av meg. "I will excuse your bad look," seier han. Og så skin sola opp og regnet er faren sørover. Og når me entrar den irske puben for å innta lunchen, må eg kasta jakka.
Men som så ofte på slike pubar, vart det fuktig der og.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar