Fuktige dagar

Det regnar rett ned, i strimer i dag. Vi får bløyta oss nå, både ute og inne. Naboen har vatn i kjellaren. Då gravemaskina kom og gravde ei vid vollgrav rundt heile huset hans, vart eg nyfiken. Kva skal han? Er det flytting på gang og skal han ha huset med seg sidan det ser ut som om maskina løyser det frå grunnen. Men nei. Det skal visst bli ny drenering rundt bustaden, men førebels er det ei vollgrav. Eg ser lite til naboen nå. Han kjem seg ikkje ut av huset.
Eg har hatt lekkasje i postkassa. Vatnet øydelegg aviser og brev. Det einaste som klarer seg sånn nokolunde er valbrosjyrene. Vatnet løyser ikkje opp dei. Men det er jo ei kjend sak at fett og flesk ikkje kan fjernast med kaldt vatn. Nå har eg tetta lekasjen. Ein sprut med Tec7 gjorde den jobben. Og nå kjem det heller ikkje fleire valbrosjyrer i denne omgangen, trur eg. Den posten som nå kjem, skal eg takla. Etter eg sette "Nei takk til uadressert reklame" på kassen, kjem det mest ingen post. Bortsett frå avisa som kjem den lange vegen frå Haugesund, kvar morgon til kassen min. Avisa kjem anten eg har stoppa ho avdi eg er vekkreist, eller eg har skjelt ut avisbodet som kjem så altfor seint nokre dagar. Eg trur han straffar meg med å fylla kassen min med aviser også når eg ikkje vil ha dei. Eg har kjøpt hengelås til postkassen. Ein høgkvalitets Yale lås av beste merke, hos Mekk. Nå skal avisbodet slita etter eit par dagar med meg bortreist.
Vatnet har renne gjennom taket i vedboda. Shingelen har halde i 12 år på eit tak med 5 graders fall. I teorien skulle det ha leke sidan dag ein. Det skjedde ikkje. Men naboen spådde det etter dag to. Naboen tok feil. Sist veke reiv eg det av og la sjølvbyggarpapp på i stadenfor. Nå er taket tettare enn blæra til naboen, om eg skal tru kona hans.
Sommarmøblene på altanen er vekke. Bassenget er dekka med vinterpresenning, og sirkulasjonspumpa har stilna. Pyttane samlar seg i den steinbelagte innkøyringa og eg har tatt singletten på under skjorta. Sikre hausteikn. Sommaren har visst vore her, men eg såg han ikkje iår. Noko seier meg at om han har vore her, så er han iallfall dratt sin kos nå. Eg pakkar kofferten. Eg dreg og. Eg dreg til ein stad der lindetrea ennå står grøne og kastar skyggar avdi sola skin på dei. Desse lindetrea som gjennom tidene har kasta så mange skyggar over heile Europa. Skyggar, som ikkje alltid har hatt sitt utspring i solskin. Eg skal avstad å sjekka opp Charlie, Charlie nächsten das Checkpoint