Kvar haust er det dugnad på vegen i hyttefeltet vårt. Etter å ha køyrd på ein elendig veg sidan snøen forsvann i mai, ein veg der vaskebrettet held på å rista sund både bil og prostata, så skal vegen vølast. Vegen skal setjast i stand att. Eg har aldri heilt skjøna tidspunktet for denne dugnaden, for på denne tida av året er det jo ikkje så lenge før snøen igjen dekker vegbana og køyring ikkje lenger er aktuelt. Men, men, det er jo kjekt å tenkja på at 1,5 meter under snøen ligg ein nyvøla veg som kanskje vert køyrbar att eingong uti juni 2012.
Klokka 09.30 kler eg meg i solide regnkler med HMV-bokstavar på ryggen. Nokon i familien har skaffa meg dei ein gong på 90-talet. Ingen regn- eller haglebyger kan nå meg inn til navlen med denne habitten på. Hetta er så stor og heildekkande at med den på kunne eg rana Tokke Sparebank om ikkje DNB-nor hadde teke han før meg. Eg legg avgarde til frammøteplassen, der 30 andre bankrøvarar alt er komne. Ingen kjenner kvarandre. Slik er det her. Om vinteren kler ein seg i tjukke one-piece boblekler eller i knikkers og fjellanorak med ulveskinn rundt hettekanten. Aldeles ugjenkjennelege. Sommarstid kan ein møta dei same folka att med myggnetting over hovudet og fiskestong på aksla. «Hallo kven er du?» . «Eg er naboen i den svarte hytta», kan eg svara.
Det er sølepyttar på hyttevegen. Eg grip spaden og kastar sand i så vatnet sprutar ei kvinne i hijabliknande tildeking til langt opp til der eg trur ho har låra. «Er dette bra», spør eg. «Veit ikkje», seier ho. «Har ikkje blitt påspruta slik før». «Eg meiner på vegen», seier eg noko forfjamsa. «Å, det er ikkje mitt fagfelt», seier ho.
Dei tilkøyrde sandhaugane tok slutt. Det vart eit ørlite opphald i regnveret. Me hang oss over spadane, og tok hetta av hovuda. «Gunnar, heiter eg», seier eg. «Ja deg har me sett før», seier dei. «Det er du med det kvite håret i den den svarte hytta», seier dei og. Eg smiler og nikkar. Skjønar at dei følgjer med. «Kven er dåke», seier eg. «Me bur i den svarte hytta», seier dei og flirer. Ja om natta er alle hytter svarte. Det er dei om dagen og. Dei fleste. Iallfall i feltet vårt.
Eg må vurdera å skifta farge på både hår og hytte. Då tenkjer eg dei skal få noko å bryna seg på. Eg meiner dei treng å bryna seg.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar